Jakie paliwo, taki komin
Sposób ogrzewania domu ma wpływ nie tylko na komfort cieplny panujący we wnętrzach i wydatki ponoszone przez właścicieli w sezonie grzewczym. Od tego, jakie wybierzemy paliwo, zależeć będzie zarówno rodzaj kotła c.o., jak i komina odprowadzającego dym lub spaliny.
Komin może mieć kilka różnych przewodów, czyli kanałów. Najczęstszym jest kanał wentylacyjny, który odprowadza zużyte powietrze z pomieszczenia z urządzeniem grzewczym. Nie wymaga, poza określonymi wymiarami, żadnych zabezpieczeń.
Dymowy służy do odprowadzania dymu z kotła na paliwo stałe, czyli na węgiel, koks, drewno, pelety. Budowany jest też przy kozach, piecach kaflowych i kominkach z otwartą komorą spalania. Przewód musi być żaroodporny, ponieważ we wszystkich tych urządzeniach, w czasie spalania wytwarzana jest bardzo wysoka temperatura – ponad 250 st.C. Tradycyjny komin z przewodem dymowym jest murowany z ceramicznej cegły pełnej klasy min. 15, na zaprawie cementowo-wapiennej. Z powodu dużego ciężaru musi stać na solidnym fundamencie, a jego budowa wymaga czasu i precyzji. Konieczne jest przewiązywanie kolejnych warstw, czyli przesuwanie pionowych spoin o pół cegły i bardzo dokładne spoinowanie.
O ile przewody dymowe można podłączać tylko do urządzeń spalających paliwo stałe, to urządzenia te mogą być „obsługiwane” przez wszystkie przewody odporne na wysoką temperaturę, czyli nie tylko murowane z cegieł, ale i z pustaków z wkładem szamotowym lub stalowe żaroodporne.
Kanał spalinowy odprowadza spaliny o stosunkowo niskiej temperaturze (ok. 80 st. C), z kotłów na gaz i olej opałowy. Spaliny te są agresywne – szczególnie pochodzące ze spalania oleju (zawierają kwas siarkowy). Dlatego przewód odprowadzający je musi być kwasoodporny, czyli nie ceramiczny, ale stalowy lub prefabrykowany z wkładem szamotowym. Oznacza to m.in., że aby wykorzystać tradycyjny komin murowany z cegły do podłączenia kotła na gaz lub olej, trzeba w jego kanale umieścić wkład ze stali szlachetnej, tzw. komin jednościenny. Wytrzymuje on zarówno działanie związków siarki, jak i wysoką temperaturę (200-500 st. C).
Zamiast murować komin z wkładem ze stali, można postawić stalowy komin dwuścienny, zbudowany z przewodu ze stali kwasoodpornej, otuliny z wełny mineralnej i szczelnej osłony z rury stalowej. Tak skonstruowany komin jest odporny na mróz, deszcz i śnieg oraz bardzo wysokie temperatury (nawet do 1000 st. C). Jego zaletą jest to, że może być dostawiony do istniejącego budynku, nie w jego wnętrzu, ale na zewnątrz, przy ścianie. Wadą jest najwyższa cena. Odmianą komina dwuściennego jest komin koncentryczny tzw. LAS.
Jednak najbardziej popularnym, uniwersalnym kominem, nadającym się do wszystkich typów urządzeń grzewczych, jest komin prefabrykowany z wkładem szamotowym. Ten żaro- i kwasoodporny wkład zaizolowany jest wełną mineralną i włożony do pustaków z keramzytobetonu. W pustakach tych, obok tak skonstruowanego przewodu spalinowego (lub dymowego), znajdują się przewody wentylacyjne. Komin prefabrykowany jest bardzo łatwy i szybki w budowie, nie jest też zbyt kosztowny.
Wszystkie wyżej wymienione kominy (poza stalowym dwuściennym), ponad dachem obudowane są z reguły cegłą licową. Niech to jednak nikogo nie zmyli – w środku niekoniecznie musi znajdować się cegła.
Dymowy służy do odprowadzania dymu z kotła na paliwo stałe, czyli na węgiel, koks, drewno, pelety. Budowany jest też przy kozach, piecach kaflowych i kominkach z otwartą komorą spalania. Przewód musi być żaroodporny, ponieważ we wszystkich tych urządzeniach, w czasie spalania wytwarzana jest bardzo wysoka temperatura – ponad 250 st.C. Tradycyjny komin z przewodem dymowym jest murowany z ceramicznej cegły pełnej klasy min. 15, na zaprawie cementowo-wapiennej. Z powodu dużego ciężaru musi stać na solidnym fundamencie, a jego budowa wymaga czasu i precyzji. Konieczne jest przewiązywanie kolejnych warstw, czyli przesuwanie pionowych spoin o pół cegły i bardzo dokładne spoinowanie.
O ile przewody dymowe można podłączać tylko do urządzeń spalających paliwo stałe, to urządzenia te mogą być „obsługiwane” przez wszystkie przewody odporne na wysoką temperaturę, czyli nie tylko murowane z cegieł, ale i z pustaków z wkładem szamotowym lub stalowe żaroodporne.
Kanał spalinowy odprowadza spaliny o stosunkowo niskiej temperaturze (ok. 80 st. C), z kotłów na gaz i olej opałowy. Spaliny te są agresywne – szczególnie pochodzące ze spalania oleju (zawierają kwas siarkowy). Dlatego przewód odprowadzający je musi być kwasoodporny, czyli nie ceramiczny, ale stalowy lub prefabrykowany z wkładem szamotowym. Oznacza to m.in., że aby wykorzystać tradycyjny komin murowany z cegły do podłączenia kotła na gaz lub olej, trzeba w jego kanale umieścić wkład ze stali szlachetnej, tzw. komin jednościenny. Wytrzymuje on zarówno działanie związków siarki, jak i wysoką temperaturę (200-500 st. C).
Zamiast murować komin z wkładem ze stali, można postawić stalowy komin dwuścienny, zbudowany z przewodu ze stali kwasoodpornej, otuliny z wełny mineralnej i szczelnej osłony z rury stalowej. Tak skonstruowany komin jest odporny na mróz, deszcz i śnieg oraz bardzo wysokie temperatury (nawet do 1000 st. C). Jego zaletą jest to, że może być dostawiony do istniejącego budynku, nie w jego wnętrzu, ale na zewnątrz, przy ścianie. Wadą jest najwyższa cena. Odmianą komina dwuściennego jest komin koncentryczny tzw. LAS.
Jednak najbardziej popularnym, uniwersalnym kominem, nadającym się do wszystkich typów urządzeń grzewczych, jest komin prefabrykowany z wkładem szamotowym. Ten żaro- i kwasoodporny wkład zaizolowany jest wełną mineralną i włożony do pustaków z keramzytobetonu. W pustakach tych, obok tak skonstruowanego przewodu spalinowego (lub dymowego), znajdują się przewody wentylacyjne. Komin prefabrykowany jest bardzo łatwy i szybki w budowie, nie jest też zbyt kosztowny.
Wszystkie wyżej wymienione kominy (poza stalowym dwuściennym), ponad dachem obudowane są z reguły cegłą licową. Niech to jednak nikogo nie zmyli – w środku niekoniecznie musi znajdować się cegła.
Dodaj komentarz